3 Van start op 29/4

Van start op woensdag 29/4

Er was geen wekker nodig………………… echt wel op tijd wakker, ook van anderen die al voor 6 uur aan het 'rommelen' waren.
De 4 persoonsslaapkamer had een eigen badkamer, en met de andere 2 gebruikers, een amerikaans echtpaar, hadden we afgesproken, zij gaan niet vroeg van start, dus ik had alle ruimte en tijd. Toch al voor 7 uur de deur uit, het schemerde zelfs nog, een beetje mistig ook. Laat ik maar met een ontbijtje en koffie beginnen, bij het eerste zaakje wat open was ging ik naar binnen. Dit was geen voltereffer, een oud opgepiept broodje, de koffie mmmmah…….
Aan de wandel…………. Even zoeken naar het spoor, echt een beetje zoeken, doordat er wegomleggingen waren geweest. Er lopen meer wandelaars te kijken en te zoeken en loop met iemand op en dat was wel even makkelijk. Een man, +_ 45 jaar, uit Barcelona, Fernando genaamd. Al snel zijn we op het goede pad. Door de mist is het opletten en we zijn toch nog best snel de stad uit en gaan de weilanden door en wat bossig gebied. Het pad is ook best al klimmerig.....dat kan nog wat worden!!!! We lopen door een dorpje en mijn oog valt op een belletje, een Hollands belletje, een fietsje met een klingel er aan. We bellen gewoon aan en ja, er woont een Nederlandse vrouw, nu aan het werk en de man wenst ons een "Buen Camino". Leuk om dit plots zo te zien hangen.
Het is een mooie route, goed aangegeven met pijlen, schelpen en diverse bordjes. Het 'loopt' prachtig.
Na een paar uur komen we eindelijk een zaakje tegen waar we even pauze kunnen nemen. Heerlijk, echte koffie en een grote bocadilla cheeso, lekker knisperend en vers!
Er stoppen meer wandelaars, de Hongaarse jonge vrouw, de man uit Finland en Het stel, Chantal en Dominique, allemaal uit 'mijn' herbergh.
Ook al langs de vele bekende kapelletjes en monumentjes gewandeld.
Het is best een pittige etappe maar lopen toch nog door als we een grote plaats passeren. Het is nog zo vroeg en in San Juan is een herbergh volgens mijn boekje. Die laatste kilometers zijn lang, langer dan normaal en ook stijler, klimmers en kuitenbijters!
Het is een herbergh met niets, geen eetvoorziening en ook geen restaurantje in de buurt. Ik heb nog brood van de lunch en notenrepen. Maaaarrrrrrrr later komt Domingo, de hospitalero en steld voor om te koken, wie wil er mee eten?? Een 12 man steekt de hand op en jawel. In afgesloten kastjes heeft hij voorraad en maakt een simpele pastamaaltijd met wat sla en een yogurtje en een vino'tje voor iedereen!
Bij de koffie serveert hij nog een slaapmutsje. Het is knus gezellig en de meesten die er slapen heb ik of in de bus, de eerste herbergh, of vandaag onderweg gezien, zoveel waren dat er niet dus het is vrij overzichtelijk. Er worden nog wat anekdotes verteld door diverse mensen. Voor allemaal is het niet de eerste camino, dus stof voor verhalen genoeg. Het bevalt me wel zo.
Om 21.00 uur zijn de meesten al bezig met de dag van morgen. De een schrijft nog wat, er wordt hier en daar wat gebeld, er is geen wifi dus dat is gemakkelijk, geen weblog of internetten.
Ik leg me stapeltje klaar en ga ook slapen. Trusttttttttttttt.