6 Oppeppleisters en hartewensen.
Door: Ans
Blijf op de hoogte en volg Ans
02 Mei 2015 | Spanje, Oviedo
De zon schijnt in mijn hart na deze felicitatie maar de regenjas en broek moeten wel aan….. Regen en donker weer. Op naar Penaseita, iets voorbijn Pola Allanda.
Een best pittige route en wonderschoon, veel natuurpaden, en prachtige vergezichten.
Wel zijn er wat meer stopplaatsen onderweg en daar maak ik ook wel gebruik van. We, de dames Hoorn, lopen voor me, komen een leuk koffiezaakje tegen en iets verder op een echt kits-kermisachtig zaakje vol met spullen en prularia voor Santiagowandelaars, te erg en te kits, maar daardoor weer heel mooi.
In Allande neem ik nog een flinke tortilla met geroosterd brood en een groot glas verse JUS, goed voor de vitamine! Heerlijk.
Gelukkig maar, en achteraf heel goed geweest, want in en bij de Herberh is niets te eten verkrijgen, volgens het boekje koken zij altijd voor pelgrims, maar dan net vandaag niet….
We drinken samen wat op de verjaardag van Heidi, schraal hoor, nergens taart en ook geen eten, een zak chips en pinda's doen wonderen. Een tostie toe en we halen de volgende ochtend wel.
Zondagmorgen, het is wat vroeger licht en ben dan ook op tijd op pad, na een banaan en yoghurt. Ik ga over het fietspad, die blub heb ik wel gehad… Het is een prachtige route, flink omhoog en boven aangekomen, mist, kou, regenachtig en ander ongemak. Ik loop naar de schulhut/kapelletje en doe alles aan wat een beetje warmte kan geven, wat is het koud. Een Mariabidprentjesmoment! Ik schrijf er wat op en zet het in de schouw. Voor iedereen die het lezen wil.
Ook Heidi en Margret, komen aan. We lopen samen een stuk over de weg. We komen langs dorpjes als, Puerto del Palo, Montefurado, Berducedo, La Mesa, maar nog steeds geen zaakje open……Er is iets verderop een tienda en neem wat mee voor in de herbergh. Later zal blijken dat alles zo ouzig smaakt als het echtpaar wat in de verlopen winkel staat, alles muf….
In de herbergh, koken we samen en hebben het goed!
Op naar de maandag, die voert naar Grandas de Salime, ik laat me verrassen. Adios@
Naschrift;
Het Mariabidprentjesmoment....
Ik heb het toen in de schouw gezet, zo'n 23 dagen later zijn Ank en Ben Hooischuur uit Krommenie daar aan de wandel. Zij volgen deze dag de gewone route, daardoor is de kapel/schuihut, bijna niet te zien maar Ank ziet hem en denkt, wie weet kan ik daar een 'seller / stempel' krijgen en gaat via de weg en vangrail naar de hut. Wat ziet zij daar liggen, 23 dagen later, mijn bidprentje op het bankje liggen. Ank heeft het over een mirakel! Het zijn de parels van de camino, het heeft zo moeten zijn dat zij net mijn bidprentje vind, het is Ank van harte gegund.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley